Zvonimir Santrač

Zvonimir Santrač (1952-2021)

Zvonimir Santrač je rođen 1952. u Pančevu. Godine 1977. diplomirao je na Likovnoj akademiji u Zagrebu. Specijalizirao je na majstorskoj radionici Krste Hegedusića 1979. godine, a 1986. godine bio je gost student na specijalizaciji na Kolumbija univerzitetu, Njujork, SAD. Od 1985. živeo je i radio u Vršcu, na čijoj je železničkoj stanici prvi put i predstavio “Balkanski voz (sudbine)”, 1996. godine, a potom i na stanicama u Novom Sadu i Beogradu.

Umetnik sugestivnog angažovanog diskursa, ostaće upamćen po posebnom izrazu. Jezik simbola i metafore na aktuelne pojave u društvu otelotvorio je kroz skulptorske i prostorne instalacije, poput pomenutog monumentalnog “Balkanskog voza sudbine”, nekoliko varijacija rada “Zid”, te kasnije kroz “Maršalov šinjel”. Takođe, autor je spomenika Bore Kostića i ruskog generala vršačkog porekla Đorđa Arsenijevića Emanuela, koji se mogu videti u Ruskom parku.

Samostalno je izlagao, između ostalog, u Galeriji Nova u Zagrebu 1980. i 1982, Muzeju savremene umetnosti u Beogradu 1981, Muzeju Banata u Resici u Rumuniji 2000. i Muzeju “Roberta Hamerštila” u Gudurici u Srbiji 2011.

Učestvovao je i na mnogobrojnim grupnim izložbama, a dobitnik je i niza nagrada, počev od otkupne nagrade 10. Salona mladih u Zagrebu 1978. godine. Tu su i nagrade 20. i 21. Memorijala Nadežde Petrović u Čačku (1998, 1999), 39. Oktobarskog salona u Pančevu (1998), Međunarodne izložbe skica i projekata u galeriji Zlatno oko u Novom Sadu (1998), 40. Oktobarskog salona u Beogradu (1999)…te mnoge druge značajne nagrade, među kojima je i Povelja Grada Vršca 2016. godine.

Preminuo je 12.5.2021. posle duge i teške bolesti u 69. godini života.