Amalia Dupre

Amalia Dupre

WEBSITE – LINK    Wikipedia   Link  YouTube  YouTube

Amalia Ciardi Dupre
Naslednica porodice u kojoj je jedan od najznačajnijih vajara devetnaestog veka, Đovani Dupre, Amalija je dobila ime po svojoj tetki, takođe vajarki. Nakon studija klasike pohađao je Akademiju likovnih umetnosti u Firenci, a potom je vodio radna iskustva u Milanu i Rimu. Postavlja lične izložbe u Italiji i inostranstvu, osvajajući važne nagrade i nagrade. Predaje na Umetničkoj školi i Umetničkom institutu Porta Romana u Firenci, od 1970. do 1980. godine.

Šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka u svojim delima osuđuje rat, masakre, drogu i sve oblike ugnjetavanja savremenog doba. Od 1966. godine sarađuje sa poznatim arhitektima (Bicocchi, Monsani, Fagnoni, Berardi) na važnim skulpturalnim dekorativnim ciklusima i liturgijskom nameštaju.

Od kasnih 1970-ih do 1987. radila je u Vincigliati gde je ukrasila malu kapelu San Lorenco i tu je stvorila svoje najvažnije delo: tri zida apside drevne crkve, na kojima se nalaze priče o starom i novom zavetu. Pored sakralne umetnosti i dela o njoj dragim društvenim temama, kao što su mafija, imigracija i nepravda, koegzistiraju teme majčinstva, mita i ljubavi. Izrađuje temeljna skulpturalna dela za neke verske redove (Valombrozani, Rogacionisti, kapucini), spomenike posvećene svecima kao što su Padre Pio, Anibale Di Fransija, Đovani Galberto i drugi. Njena dela se nalaze na trgovima, crkvama i palatama u brojnim italijanskim gradovima (Firenca, Fjezole, Sijena, Livorno, Prato, Piza, Rim, Pordenone, Udine, Fođa) i u inostranstvu kao što su Njujork i Pariz.